nescafe

...zawiozlam do wulkanizacji opone z malym gwozdziem, a przywiozlam z dziura wielkosci mandarynki!!! "Nic sie nie da zrobic, zreszta sama pani widzi"- rzekl nieco wykrecony pan o pseudonimie 'Guma', po czym wreczyl mi dwie (dwie?!) opony:  moją ZDEWASTOWANĄ!!! i jakąś zjechaną maksymalnie, dosłownie, swoją, którą ośmielił się bezczelnie wepchać na moją felgę. Bo podobno "lepszy taki zapas niz zaden, a kawalek pani na tym ujedzie w razie cuś". Nie wiem, czy drzeć sie na niego, czy co... nową opone ojciec niedawno kupywal, a on takie jaja odwala... Wkurzylam sie. 

-"Ile place?"

-"Nic."

-"Tak tylko pytam."

-"Pomóc pani?"

-"Niekoniecznie. Do widzenia."

Nie chcialam klocic sie o cos, na czym sie absolutnie nie znam... Zaluje. Niech go szlag!

Tata mnie wyśmieje, jak wróci. :) Zawsze mowil, ze od mechnikow, blacharzy i innych 'specjalistow' mam sie trzymac z daleka...  

Tyk, tyk, tyk...

Rozczarował mnie czas... Albo ucieka albo go nie ma. Z wielu rzeczy rezygnuje. Niestety, najczesciej sa to przyjemnosci... Eee... w sumie ja nie o tym chcialam...

Krótko i zwięźle.

Ojciec mojego chłopaka jest dyrektorem podstawówki (w zasadzie także gimnazjum, ale to nie ma nic do rzeczy). Dziś pewna dziewczynka zwinęła z szatni kurtke... Czwartoklasistka. I wcale nie dlatego, ze jej sie jakos specjalnie podobala... Wziela ja, bo nie miala swojej. Bylo jej zimno po prostu... Sprawe oczywiscie wyjasniono. Nie wnikalam w szczegoly. Zastanawia mnie tylko jak powinien zareagowac na to dorosly czlowiek... Nie mozna jej przeciez ukarac. Nie mozna tez pochwalic... Co zrobic? Żal mi tej dziewczynki...

                                                                                                             Poszukałam dla niej kurtke. 

-     -     -     -     -     -     -

 Na marginesie...  

Przyznali mi stypendium naukowe! Jupi! :) Tym bardziej, ze nie spodziewalam sie raczej... A tu taka niespodzianka na swieta. ;)

 Czas pilnie kupie!

gg: 2822355

"Tak, życie jest kobietą."    [Nietzsche]

Czeka mnie, długo odwlekane, napisanie pracy. Tematy są hmmm... elastyczne. :)  Można podpasować pod nie chyba każdą dziedzinę kultury. Wybrałam fotografie. No! To lecimy...

Wlasciwie pownienes teraz oberwac, bo te łzy na notatkach z historii akurat rozmazały najważniejsze nazwiska... Przeczytałam TO. Bardzo dokładnie. Od dawno sie tak nie wzruszylam. Od dawna moje serce tak bardzo nie cieszylo sie i plakalo jednoczesnie... Od dawno nie krzyczalo "dlaczego!?"... Pewnie dlatego, ze juz dawno zapomnialo co do Ciebie czulo. To troche wymijajace. To nie moje serce zapomnialo, to ja. Ja...  Tyle raz odwazylam sie powiedziec, ze Cie kocham... Raz. Pierwszy i ostatni. Nigdy tego nie zalowalam, chociaz nie bylo latwo nam z tym byc... Byc nie z Toba. Z nim. Powiedzialam jemu, a on nie potrafil zrozumiec... Czulam sie jak dziecko, ktore dostalo po lapach, nie wiedzac, co zrobilo zlego.... Juz nigdy wiecej tego nie powiedzialam. Nie bylo mi wolno. Skoro on kochal tylko mnie, to ja czulam, ze biore od niego wiecej niz moge mu dac kochajac was obu. Czułam sie podle... Nie moglam ranic jego i siebie. Musialam zapomniec... Musialam zamknac Cie (innego Ciebie, nie tego teraz) gdzies bardzo dokladnie. Zeby Cie nikt nie zauwazyl, zebym przestala cie zauwazac ja... Udalo mi sie. Paomalutku, ale sie udalo...

Wiedzialam. Przeciez o wszystkim wiedzialam. Po prostu nie moglam kochac Was obu.... Musialam wybrac. Kiedy nawet zastanawialam sie nad trafnascia wyboru. Potem karcilam sie, ilekroc przyszlo mi to na mysl... "Nie powinnas" mowilam sobie. Teraz... oboje jestesmy juz inni... Nasza 'rzeka' zmianila bieg... Rozwidlila sie na dwa male potoki. Szczesliwe potoki. Prawda? ... I czasami zaszumi nad nimi wiatr przeszlosci...