Niesprawiedliwe...
Najpierw życie daje wszystkiego w nadmiarze... ze az czasami trudno to wszystko objac, nacieszyc sie, docenic, odwzajemnic...
A potem wszystko zabiera... zostawia tylko namiastke. Tytul powiesci, ktorej akcja skonczyla sie juz dawno..
Niesprawiedliwe...
Wlasciwie powinnam Ci podziekowac...
Pokazales mi, ze upadek z wysokosci wcale nie musi byc czyms strasznym..
Boli tylko w pierwszym momencie, bardzo boli...
Pozniej jest juz tylko lepiej...
Nie boisz sie, ze spadniesz... Strach... znika.
Wszystko jest latwiejsze. {Chociaz protsze nie zawsze znaczy lepsze.}
Wszystko bedzie juz dobrze... Musi.
I teraz bede Cie kochac tak jak na to zaslugujesz.
Tak jak zawsze chcialam Cie kochac.
Jesli nie potrafie... nauczymy sie.
Ty mnie...
W porzadku....
Nawet powoli zaczynam rozumiec....
Probuje sie pozbierac....
Tylko zostaw mnie juz w spokoju do cholery....
Odejdz...