Wlasciwie powinnam Ci podziekowac...
Pokazales mi, ze upadek z wysokosci wcale nie musi byc czyms strasznym..
Boli tylko w pierwszym momencie, bardzo boli...
Pozniej jest juz tylko lepiej...
Nie boisz sie, ze spadniesz... Strach... znika.
Wszystko jest latwiejsze. {Chociaz protsze nie zawsze znaczy lepsze.}
Wszystko bedzie juz dobrze... Musi.
I teraz bede Cie kochac tak jak na to zaslugujesz.
Tak jak zawsze chcialam Cie kochac.
Jesli nie potrafie... nauczymy sie.
Ty mnie...
W porzadku....
Nawet powoli zaczynam rozumiec....
Probuje sie pozbierac....
Tylko zostaw mnie juz w spokoju do cholery....
Odejdz...
Probuje znalezc Twoja dlon...
Kiedys... sie nigdy nie gubila.
A teraz...
Co robie zle?
Nie zostawiaj mnie tak... nie tak. Nie powoli...
Mateuszku.
mój pokój się nie kończy
nie ma ścian
ani okien
mój niepokój o ciebie
ogromnieje
czcionkami maszyny śledzę
urwany rytm twoich kroków
i jestem bezsilna
i nie umiem ani pisać
ani kochać
H. P.
Odchodzisz.. Rozumiem.. Na twoim miejscu zrobilabym to juz dawno.